Last Monday we were flying out of Athens' Eleftherios Venizelos Airport to Berlin after a short holiday. The flight is about three hours, and I wanted to pick up a book I could finish during the trip. My eye landed on "Small Things Like These" by Claire Keegan. I mostly read non-fiction, so I hadn't heard of it before, but something about the title, the cover, and the fact that it was only 125 pages (something I could actually finish on the flight) convinced me to buy it.
As I was reading it, I realized I wasn't just holding a book to pass the time. The story, though simple, carries a quiet power that lingers long after the last page. Furlong, the protagonist, is an ordinary man in a small Irish town in the 1980s. He's no hero, has no grand ambitions, he just does his job and tries to get by.
And yet, at some point, he faces a situation that tests his humanity. He can turn away, like everyone else around him, or he can do what's right, no matter the cost. There's no grand plot, only a quiet act of kindness that lights up the entire story.
When we landed in Berlin and took the S-Bahn home, scrolling through my phone I came across Warren Buffett's latest letter. Though he comes from a completely different world, he wrote something that could have been lifted straight from Keegan's pages: "Kindness is costless but also priceless."
In that moment, the two connected in my mind. Both speak about the same thing, the importance of small, right actions. Both emphasize that a person's worth isn't measured by the size of their wealth or achievements, but by how they treat others.
In the end, that's what remains: the small acts of kindness that repeat over time, the quiet choices we make when no one is watching. These are the "small things" that, as Buffett would say, compound over time and ultimately shape our lives.
A compound interest of kindness, built from small acts.
🇬🇷
Την προηγούμενη Δευτέρα πετάγαμε από το αεροδρόμιο Ελευθέριος Βενιζέλος της Αθήνας για το Βερολίνο μετά από ολιγοήμερες διακοπές. Η πτήση είναι σχεδόν 3 ώρες και ήθελα να πάρω κάποιο βιβλίο που θα μπορούσα να τελειώσω κατά την διάρκεια της πτήσης. Το μάτι μου έπεσε πάνω στο “Μικρά πράγματα σαν κι αυτά”. Κυρίως διαβάζω μη λογοτεχνικά βιβλια οπότε δεν είχα ακούσει κάτι για το βιβλιο αυτό, αλλά λίγο ο τίτλος λίγο το εξώφυλλο, λίγο το οτι ηταν μονο 125 σελίδες, άρα κάτι το οποίο θα μπορούσα να τελειώσω στην διάρκεια της πτήσης με έψησαν να το αγοράσω.
Καθώς το διάβαζα, συνειδητοποίησα ότι δεν κρατούσα απλώς ένα βιβλίο για να περάσει η ώρα της πτήσης. Η ιστορία, αν και απλή, έχει μια σιωπηλή δύναμη που σε ακολουθεί πολύ μετά την τελευταία σελίδα. Ο Furlong, ο πρωταγωνιστής, είναι ένας απλός άνθρωπος σε μια μικρή ιρλανδική πόλη τη δεκαετία του ’80. Δεν είναι ήρωας, δεν έχει φιλοδοξίες για κάτι μεγάλο, απλώς κάνει τη δουλειά του και προσπαθεί να τα φέρει βόλτα.
Κι όμως, κάποια στιγμή βρίσκεται μπροστά σε μια κατάσταση που δοκιμάζει την ανθρωπιά του. Μπορεί να γυρίσει το βλέμμα αλλού, όπως όλοι γύρω του, ή να κάνει το σωστό, όσο κι αν αυτό του κοστίσει. Δεν υπάρχει η τεράστια πλοκή, μόνο μια ήσυχη πράξη καλοσύνης που φωτίζει όλο το βιβλίο.
Όταν φτάσαμε στο Βερολίνο και πήραμε το S-bahn για το σπίτι, σκρολάρωντας έπεσα πάνω στην τελευταία επιστολή του Warren Buffett. Αν και προέρχεται από έναν εντελώς διαφορετικό κόσμο, έγραφε κάτι που θα μπορούσε να είχε βγει κατευθείαν από τις σελίδες της Keegan: «Η καλοσύνη δεν κοστίζει τίποτα, αλλά αξίζει τα πάντα.» Εκείνη τη στιγμή, τα δύο ενώθηκαν στο μυαλό μου.
Και οι δύο μιλούν για το ίδιο πράγμα, τη σημασία των μικρών, σωστών πράξεων. Και οι δύο υπογραμμίζουν ότι η αξία ενός ανθρώπου δεν μετριέται από το μέγεθος της περιουσίας ή των επιτευγμάτων του, αλλά από το πώς φέρεται στους άλλους.
Στο τέλος, αυτό μένει: οι μικρές πράξεις καλοσύνης που επαναλαμβάνονται, οι ήσυχες μικρές αποφάσεις που παίρνουμε όταν κανείς δεν βλέπει. Αυτά είναι τα “μικρά πράγματα” που, όπως θα έλεγε και ο Buffett, συσσωρεύονται με τον χρόνο, και τελικά καθορίζουν τη ζωή μας.
Ένα compound interest καλοσύνης χτισμένο από μικρές πράξεις.